Laaggeletterdheidstraining Voor wie?

Onlangs woonde ik een workshop bij over de toekomst van openbaar onderwijs in New York City, georganiseerd door Dr. Helen Koffler, universitair hoofddocent aan de University of California-Irvine. Helen stelt dat leraren zich moeten concentreren op het ontwikkelen van leesvaardigheid en het onderwijzen van klanken aan leerlingen die laaggeletterd zijn. Phonics is een leerprincipe dat door veel onderwijsinstellingen in Amerika is overgenomen. Waarom New York City? Deze vraag bracht me ertoe dit artikel te schrijven en stelde ook de vraag: "Wat is het verband tussen laaggeletterdheidstraining voor wie?"

Een recente studie van het National Center for Education Research identificeerde New York City als een van de meest achtergestelde steden in de Verenigde Staten laaggeletterdheid gepolijst. Het rapport merkte op dat studenten uit het Midden-Oosten en Azië, meestal uit lagere sociaaleconomische huishoudens, de grootste groep deelnemers waren op slecht presterende scholen in de stad. Scholen in New York City bleken bijzonder slecht te presteren in elk van de elementaire klassen, waarbij Engelstalige leerlingen bovenaan de lijst stonden in de wiskundesectie en Spaans/Engels als tweedetaalleerder bovenaan de lijst in de Engelse taalsectie. De middelbare scholier bleek de slechtste presteerder te zijn. Dit kan als een verrassing komen voor degenen die deze workshop bijwoonden en die een workshop over New York City's Schools hadden bijgewoond. Een deelnemer merkte op dat het niet verwonderlijk was omdat "de kinderen geen Engels spreken, dus hoe kun je verwachten dat ze lezen?"

Ik dacht dat deze specifieke opmerking een indicatie was van een breder probleem binnen de onderwijshervormingsbeweging. Is het niet belangrijk dat kinderen van jongs af aan hun letters en cijfers leren? Kunnen taal- en cijferonderwijs niet gecombineerd worden om de prestaties van leerlingen te verbeteren? Ik hoop dat u dit alles wilt overwegen.

Meer informatie: Hetsen & Visschers